Sağlık Bakanlığı, bakanlık ve bağlı kuruluşlarda sağlık hizmeti sunumu sırasında personele karşı işlenen suçlar sebebiyle yürütülen işlemlerde hukuki yardım yapılmasına dair 16 Mart 2016 tarihli ‘Hukuki Yardım ve Beyaz Kod Uygulaması’ başlıklı genelgeye göre bakanlık bünyesindeki avukatların, vekâletname ibraz etmeksizin şiddete uğrayan personele ücretsiz vekâlet edeceği açıklanmıştır. Ancak genelgede hizmet satın alma yoluyla çalıştırılanlar (taşeron emekçilerin tamamı), stajyerler ve internlerin bu destekten faydalanamayacağı belirtilmektedir.
AKP iktidarı, attığı her adımda ülke ve toplum sorunlarına yönelik çözümler geliştirmek bir yana mevcut sorunları derinleştiren bir yaklaşım izlemektedir. Hastanın müşteriye sağlık emekçisinin güvencesiz köleye dönüştürülmek istendiği bir ortam, şiddetin açığa çıkması için tüm koşulları hazırlamaktadır. Sağlık alanında son yıllarda artan şiddet olayları sağlık emekçilerinin fiziksel ve psikolojik sağlığını olumsuz etkileyecek bir noktaya ulaşmıştır. Kamu ve özel ayırımı olmaksızın her düzeydeki sağlık kurumunda, her düzeydeki sağlık çalışanı şiddete maruz kalmaktadır.
Bu konuda acil ve yeterli adımları atmayan, şiddetin yanı sıra işçi sağlığı ve iş güvenliği konusunda da temel haklarımızı yok sayan Sağlık Bakanlığı yayınladığı genelge ile şiddete uğrayan sağlık çalışanlarına hukuki destek verileceğini açıklamış ancak en çok şiddete uğrayan en güvencesiz sağlık emekçilerini bu destekten mahrum bırakmıştır.
Hukuki destek, sağlık emekçilerine yönelik şiddetin önlenmesinde oldukça sınırlı bir etkiye sahiptir. Sağlık emekçileri olarak iş yerlerimiz, neoliberal sağlık politikaları, hükümetin emekçi düşmanı bakış açısı ve savaş politikaları nedeniyle her geçen gün daha da güvensiz mekânlar haline gelmektedir. Bu mekânlarda sağlık hizmeti üretmenin bedeli gün geçtikçe ağırlaşmaktadır. Sağlık alanında ortaya çıkan şiddetin en önemli nedenlerinden biri sağlık kurumlarındaki yığılmadır. Sağlık alanında şiddet en çok acil servislerde ortaya çıkmaktadır. Bu servislerde her meslek grubundan çok sayıda farklı istihdam biçiminden sağlık emekçisi hizmet vermektedir.
Şiddete uğrama bağlamında aynı riski taşıyan sağlık emekçileri arasında meslek ve istihdam biçimine göre ayrım yapılması kesinlikle kabul edilemez. Bu ayrımcı yaklaşım derhal terk edilmelidir. Bunun yanı sıra sağlık emekçileri, sadece hasta ve hasta yakınlarından değil amirler ve yöneticilerden de baskı ve şiddet görmektedir. Genelgenin bununla ilgili herhangi bir düzenleme içermemesi oldukça sorunludur. Sağlıkta şiddet konusunda artık iyi planlanmış ve ihtiyaca denk düşen adımlar atılmalıdır.
MERKEZ YÖNETİM KURULU