Sendikal haklar, emekçilerin kararlı mücadelesi sonucu evrensel insan hakları ve özgürlükleri ile ilgili belgelerin neredeyse hepsinde yer alan temel haklar haline gelmiştir.
Temel insan hakları içerisinde yer alan sendikal haklar, özgür biçimde örgütlenme, toplu sözleşme yapma ve grev hakkını kapsamaktadır. Kamu emekçileri de dahil olmak üzere bütün çalışanların toplu sözleşme yapma hakkı, Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 8 temel sözleşme arasında saydığı 98 sayılı Sözleşmesinde yer almaktadır. Benzer biçimde 87 sayılı ILO sözleşmesiyle de grev hakkı düzenlenmiştir. Grev ve toplu sözleşme özü itibariyle kollektif haklardır ve emekçilerin ancak yan yana durarak haklarını elde edebileceği gerçeğine işaret etmektedir. Sendikalar, toplu sözleşme ve grev hakkının kullanımı açısından kilit örgütlerdir.
1927’de ILO, grev hakkının varlığını ve sendika özgürlüğüyle doğrudan ilişkili olduğunu açıkça kabul etmiştir ve o günden beri de işverenler, grev hakkının sınırlanması ve koşullara bağlanması için uluslararası düzeyde faaliyetler yürütmektedirler. 2012 ve 2013’teki ILO konferanslarında işverenler, grev hakkından başlayarak işçi haklarına karşı yeni saldırı hamlelerinekalkışmışlar ve bu saldırılar 2014 yılındaki ILO Konferansı’nda İşveren Grubu tarafından daha da tırmandırılarak Konferans çalışmalarını engelleyecek düzeye varmıştır.
Menu
Menu