Her yıl olduğu gibi bu yılda Mayıs’ın 2. Haftası tüm dünya’da hemşirelik haftası olarak kutlanıyor. Ülkemizde de çeşitli etkinlikler yapılıyor, seminerler düzenleniyor, hemşire ve ebe meslektaşlarımıza çiçekler, flarlar dağıtılıyor. Bütün bu faaliyetler yürütülürken temel sorunlarımız görmezden geliniyor ve güneş balçıkla sıvanıyor.
Biz ebe ve hemşireler günümüzü kutlayamıyoruz, bayram günü diyemiyoruz: bayramlar insanların güzel günleridir, mutluluklarını paylaştığı günlerdir, o güzel günlerde insanlar hep gülümserler ve mutluluk doludurlar. Ama bu gün, sağlıkta hizmet veren hiç bir çalışan mutlu değildir, son yıllarda hep birileri mutlu olsun diye, özellikle sağlıkta hizmet veren, her kademesinde hizmet üreten tüm sağlık çalışanları mutsuz edilmiştir, son yıllarda sağlık çalışanlarının huzur içerisinde hizmet üreteceği bir ortam bırakılmamış, mali açıdan hep ötelenmiş ve önyargı ile bakılmıştır. Bu konuda da en çok etkilenen ebe-hemşirelik mesleği olmuştur. Ne yazık ki bugüne kadar profesyonel bir meslek haline gelememiştir.
Sağlık ekip işidir denildi, yardımcı sağlık hizmetlisi sınıfında sayıldık. En temel görevi üstlendik, ne emeğimiz görüldü ne de değerimiz bilindi. Sağlıkta dönüşümle değersizleştirildik, iş yükümüz arttı, angaryaya boğulduk. Bize iş tarifleri yapıldı, çalıştığımız bölümde uzmanlaşmamız istendi, kurslar aldık ama yeri geldiğinde “ihtiyaca binayen ” klinik klinik dolaştırıldık. Biz ebe hemşireler kutsal meslek, köklü meslek, özverili meslek vb nutuklar değil, hak ettikleri insanca yaşamı ve çalışma koşulları istemekteyiz.
Piyasacı sağlık sisteminin “toplam kalite” kavramıyla kâğıtlara gömüldük, kırtasiye işinden mesleki görevimizi yapamaz olduk. Aynı işi yaptığımız halde 4/a, 4/b, 4/c, taşeron diye sınıflara ayrıldık, güvencesizleştirildik.
Bu mesleki erozyon ve ağır çalışma koşulları yetmezmiş gibi Ebe ve Hemşireler çoğunluğu kadın olmaktan kaynaklı olarak cinsiyet ayrımcılığı ve tacizle karşı karşıyadır. Sağlıktaki piyasalaştırmanın yarattığı öfke, başta Sağlık Bakanı olmak üzere tüm yetkililerin kullandığı kışkırtıcı üslup nedeniyle de hasta ve hasta yakınlarının saldırısına- şiddetine ilk maruz kalan ebe ve hemşirelerdir.
Her gün sağlıkçılara yapılan bir şiddet duymaktayız. Adıyaman’da, 112 Acil Servis ekibi, iyileştirdikleri hastanın bıçaklı saldırısına uğradı, Adana’da sedyedeki bir hasta 112 Hemşiresine saldırdı. Bunlar sadece son 2 gün haberleri….
İşkolumuzun yarısını oluşturmamıza rağmen hala mesleki bağımsızlığımız sağlanmadı, görevimiz olmayan işler verildi. Geceleri uykusuz kaldık kansere yakalandık, bulaşıcı ve enfeksiyon hastalıkları bulaştı kimi zaman öldük. Gerek doktorlar, gerek hasta ve hasta yakınları gerekse meslektaşlarımız tarafından mobinge maruz kaldık. Hep vardık ama hep yok sayıldık.
Biz mesleğine, emeğine ve onuruna sahip çıkan hemşire ve ebeler olarak talep ediyoruz;
- Ebe ve hemşirelik “ağır ve tehlikeli işler” kapsamına alınmalıdır.
- Gece bir saatlik çalışma iki saat sayılmalıdır.
- Başhemşire dahil tüm yöneticiler çalışanlar tarafından seçilmelidir ve yöneticilik süreli olmalıdır.
- Sağlık kuruluşlarında ücretsiz kreş açılmalıdır.
- Hastayı müşteri, çalışanı köle yapan ‘sağlıkta dönüşüm programı’ durdurulmalıdır.
- Gece çalışma meslekte artan yıl oranına göre azaltılmalıdır.
- Tüm sağlık emekçilerine fiili hizmet süresiyle erken emeklilik hakkı verilmelidir.
- Stajer hemşirelere emeğinim karşılığı ücret olarak verilmelidir.
- Doğum izinleri ücretli hale getirilmelidir.
- Haftalık çalışma saati 35 saatle sınırlandırılmalıdır.
- Ücretsiz servis konulmalı, sosyal haklar sağlanmalıdır..
- 4/b, 4/c, taşeron çalışan tüm meslektaşlarımız kadroya alınmalıdır.
- Özel hastanelerde çalışan arkadaşlarımızın çalışma saatleri denetlenmelidir.
- Performans sistemi kaldırılmalı, temel ücret insanca yaşayacak düzeye çıkarılmalıdır.
- İlo hemşirelik antlaşması imzalanarak, gerekleri yerine getirilmelidir.
Biz ebe ve hemşireler; kutlama değil, haklarımızı istiyoruz. Can güvenliği, iş güvenliği, gelecek güvenliği için Bütün meslektaşlarımızı, haklarımız için, mesleğimizin onuru için, insanca yaşayabileceğimiz bir gelecek için YAŞASIN ÖRGÜTLÜ MÜCADELEMİZ.
YAŞASIN SES, YAŞASIN KESK
