‘KRİZİ BİZ ÇIKARMADIK, BEDELİNİ DE BİZ ÖDEMEYECEĞİZ!’
Merhaba! Gelecek güzel günlerin filizlerini ellerinde, yüreklerinde, beyinlerinde taşıyanlar,
Çelikten İradeyle Gelecek Güzel Günlerin Özlemini Yitirmeyenler Merhaba
Merhaba!“Bu sömürü düzenine itirazımız var, bu düzenin yarattığı krizin faturasını ödemeyeceğiz” diyen işçiler, kamu emekçileri, emeklikler, gençler, kadınlar Merhaba!
Hepinizi Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK) adına sevgi ve saygı ile selamlıyorum
Bundan 41.yıl önce Maraş’ta Gerici ve Faşist çetelerin devletin gözü önünde yaptıkları katliamda yaşamını yitiren canlarımızı, yoldaşlarımızı saygıyla anıyorum.
Yine 19 Aralık Cezaevi katliamında yaşamlarını yitiren yoldaşlarımızı, devrimcileri de buradan saygıyla anıyorum.
Dünyada kapitalist sistem bir kriz içerisinde. Kapitalizm meşrutiyetini yitirmiştir. Bu nedenle dünyanın pek çok yerinde siyasal ve ekonomik krizler derinleşmekte, işçiler kamu emekçileri olarak daha fazla işsizlik, güvencesizlik ve baskı politikaları ile karşı karşıya gelmekteyiz. Savaş politikaları her geçen gün daha fazla geliştirilmekte, halkları birbirine düşman etmek isteyen politikalar yaygınlaşmaktadır.
Hegemonya krizi, savaşları tetiklemekte savaşlar halkların direnişiyle karşılaşmakta, emperyalist bloklar bu direnişlere şiddet, faşizan politikalarla saldırılarını arttırmaktadır. Yoksulluk, açlık dünyada her geçen gün artmaktadır.
Şili de, Lübnan da, İran, Irak ve Arjantin de halklar ayakta. Gençler kadınlar kamu emekçileri sokaklarda grevler de.
Ekolojik kriz, iklim krizi derinleşiyor. Doğamızı, Kültürel varlıklarımız talan ve yok edilerek Kültürel soykırımla karşı karşıyayız.
Son yıllarda anti demokratik, sivil darbe niteliğindeki uygulamaların yarattığı siyasi kriz kaçınılmaz olarak ekonomik krizle bütünleşti. Aylardır hayatımızın her hücresine nüfuz eden bir ekonomik krizle karşı karşıyayız. Krizin en önemli nedeni savaş ve çatışma politikalarında medet umulmasıdır.
90’ların savaş ve çatışma konsepti nasıl ki ekonomik krizlerle rejimde tıkanmaya yol açtıysa imha ve inkar siyaseti bir kez daha büyük bir ekonomik krize ve rejimin tıkanmasına yol açmıştır. Siyasi kriz ekonomik krizi, ekonomik kriz siyasi krizi derinleştiriyor. Ne kadar inkar ederlerse etsinler iktidar bir yönetememe hali içerisindedir. Günübirlik ve baskıcı politikalarla bu gerçeği örtbas etmeye çalışsalar da artık mızrak çuvala sığmıyor.
Birkaç yıldır güvenlik harcamaları, gizli ödenekler gibi kalemlerde yaşanan devasa artışlar bütçeyi eritip yok ediyor. Siyasi iktidar savaş politikalarına sarıldıkça kaybeden halklarımız ve emekçiler oluyor.İşte 2020 bütçesinde böyle bir bütçe. Emekçiye, işçiye, toplumsal cinsiyet eşitlikçi politikalara kaynak yok. Yine savaşa, yandaşa, sermayeye kaynaklarımız peşkeş çekilmek isteniyor.
İşte buna dur demek için alanlardayız.
İktidar bloğunun yerel seçimleri kaybedince yine Toplumsal kutuplaşma ve gerginliği arttırmayı, milliyetçilik ve şovenizm üzerinden çökmeye başlayan iktidarlarının ömrünü uzatmayı hedefliyorlar.
Yılardır birlikte barış içerisinde yaşadığımız Suriye halklarına Kürtlere,Alevilere,suryaniye,ermeniye asuriye saldırıyor. Buradan net olarak bir kez daha söylüyoruz; Emekçiler savaş değil barış, çatışma değil demokratik çözüm, gerginlik değil diyalog istiyor. Demokratik bir Suriye, demokratik bir Ortadoğu istemiyorlar. Çünkü onlar savaş ve ganimetçi politikalardan, yeni Osmanlıcı Türk İslam sentezci politikalardan besleniyorlar. BU nedenle bizler yıllardır Halkların bir arada barış içerisinde eşit yurttaşlık hakları ile birlikte yaşamasını savunduk savunacağız.
Çünkü biliyoruz ki, silahlanmaya ayrılan pay büyüdükçe maaşlarımızdan, sağlıktan, eğitimden, ulaşımdan, yatırımdan ve hayati tüm harcama kalemlerinden büyük kesintiler yapılıyor.
Yapılan bu kesintiler bizlere sadece niteliksiz kamu hizmeti ve daha çok harcama olarak değil aynı zamanda iş cinayetleri ve katliam gibi kazalarla can kaybı olarak da dönüyor. Bu ülkede her gün onlarca işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitiriyor. Bu ölümler insan yaşamını hiçe sayarak yandaş sermayeye kaynak aktarma politikalarının sonucudur.
İğneden ipliğe her şeye ardı ardına gelen zamlar devam ediyor. Toplu işten çıkarmalar, ücretsiz izinlerin yanı sıra angarya çalışma, mesai ve nöbet ücreti ödememe gibi uygulamalar da gittikçe artıyor. İflas eden, kepenk kapatan, konkordato ilan eden firmalara her gün onlarcası ekleniyor. Sağlıkta acil durumlar dışında malzeme kullanılmasını engelleyen sözüm ona ‘tasarruf tedbirleri’ ile hayatımız tehlikeye atılıyor.
Siyasi iktidar “kriz miriz yok hepsi manipülasyon” dese de, TÜİK’te yaşanan Ali Cengiz oyunlarına rağmen, çarpıtılan resmi enflasyon ve işsizlik, gelir dağılımı verileri, üst üste yenilenmek zorunda kalan büyüme oranları bile ülkede yaşanan krizi teyit ediyor.
TÜİK rakamlarla ne kadar oynasa da kağıt üzerinde en fazla bu kadar düşürebiliyorlar.
1980 askeri darbesi ile hayata geçirilen ülkeyi ucuz emek cennetine çevirerek uluslararası mali sermayenin yağmasına açan, borçlanmaya, dış finansmana, ranta, spekülasyona, betonlaşmaya dayalı ekonomik model hızla çöküyor.
Aslında çöken kapitalizm ve kapitalist modernitedir. Sadece Türkiye değil, emperyalistlerin dayattığı neoliberal politikaları hayata geçiren tüm çeper ülkeler krizle sarsılıyor.
Yıllardır iktidarlarda olanların ısrarla sürdürdüğü neoliberal politikalar sonucunda Türkiye’de kriz daha derinden hissediliyor.
Gittikçe derinleşen kriz faizden, ranttan, sömürüden beslenen %1’lik asalak takımının dışında kalan %99 olarak hepimizin yaşamını alt üst ediyor.
Bugün temel sorun krizin faturasının kimler tarafından ödeneceği sorunudur.
Ülkeyi yönetenler her zaman olduğu gibi bugün de yaşanan krizin faturasını ücretli kesimler başta olmak üzere yoksul halkın sırtına yıkmayı hedefliyor.
Ülkede yaşanan krizin faturası sömürü, talan, yağma ve baskı düzeninden beslenen %1’e değil, bu düzenin mağduru olan %99’a kesilmek isteniyor.
En önemlisi, kriz emeğe yönelik saldırıların fırsatı haline getiriliyor. İşçilerin kıdem tazminatının fonla, kamu emekçilerinin iş güvencesinin son kırıntılarının esnek, performansa dayalı çalışmayla, kamusal emeklilik ve sosyal güvenlik hakkımızın ise üç yıl süreli zorunlu Bireysel Emeklilik Sistemi ile yok edilmesi hedefleniyor.
Ne yazık ki bizler bu ülkenin emekçileri, ezilenleri ve yoksullaştırılmış halkları olarak yıllardır sömürü ve yağma düzeninden beslenenlerin faturasını ödedik. Ödemeye de devam ediyoruz.
- Birbirinin kopyası, toplumsal cinsiyet eşitliği körü bütçelerde, adaletsiz vergi sisteminde fatura hep bize kesildi.
- Hepimizin birikiminin ürünü KİT’lerin yok pahasına satılmasında, özelleştirilmesinde fatura bize kesildi.
- Geçsek de geçmesek de hazine garantisi verilen köprülerin, otoyolların, hizmet alsak da almasak da ‘müşteri’ olarak görüldüğümüz devasa şehir hastanelerinin faturası bize kesildi.
- Piyasaya açılarak tasfiye edilen kamunun tüm yükünü omuzlarımıza yıkan, güvencesizliği yayan her adımda faturanın adresi yine biz olduk.
- Ekmek kadar ihtiyacımız olan demokrasinin, hukukun, adaletin, barışın sağlandığı bir ülke özlemimizi bastıran, hak arama yollarımızı kaptan güvenlikçi politikalarla, insan hakları ihlalleriyle, darbelerle, sıkıyönetimle, KHK’lerle OHAL’le, OHAL’i kalıcı hale getiren otoriter baskıcı rejimle fatura hep bize kesildi. İsyan etmemizi, değiştirmemizi engellemek için dinselleşme seferber edildi.
- Sendikal hak ihlalleri ile OHAL-KHK’leriyle, sorgusuz sualsiz ihraçlar, açığa almalar, sürgünlerle fatura hep bize kesildi.
- BU ülkede ekonomik bağımsızlığı elinden alınmak istenen, tüm bakım yükü sırtına yüklenen, özne bile sayılmayan, üretim ve yeniden üretim emeği sömürülen, hiçe sayılan, işsiz bırakılan kadınlara en ağır fatura çıkarıldı.
- Doğayı talan eden, yaşam alanlarımızı yok eden ranta dayalı betonlaşmanın, çarpık kentleşmenin faturası bize kesildi.
Bunun için;
- Elektrik, doğalgaz, su, akaryakıt, ekmek, toplu taşıma gibi temel ihtiyaçlara yapılan zamların geri alınmasını, zam yapılmamasını,
- Tüm yükü emekçilerin sırtına yıkan vergi adaletsizliğine son verilmesini,
- Kriz bahanesi ile yaşanan işten çıkarmalara, ücretsiz izinlere son verilmesini,
- Rekor üstüne rekor kıran enflasyon karşısında başta asgari ücret olmak üzere ücretlerimizde-maaşlarımızda yaşanan erimenin gerçek enflasyona göre satın alma gücümüzdeki azalma ve ekonomik büyüme oranları dikkate alınarak telafi edilmesini,
- Hem Yeni Ekonomi Programındaki hem de Merkez Bankasının yenilediği enflasyon hedefleri ile hükmünü çoktan yitirdiği tescillenen toplu sözleşmenin derhal yenilenmesini,
- Kamuya alımlarda eşitsizliği artıran, torpilin, kayırmanın, kadrolaşmanın önünü açan mülakat, sözlü sınav, güvenlik araştırması ve arşiv kaydı uygulamasına son verilmesini,
- Emeğin haklarını yok eden KHK’lerin iptal edilmesini,
- OHAL KHK’leri ile herhangi bir hukuki delil ve mahkeme kararı olmadan işinden ekmeğinden edilen tüm kamu emekçilerinin işine iade edilmesini,
- Kamu emekçilerinin iş güvencesini ortadan kaldırmayı hedefleyen her türlü güvencesiz istihdam uygulamasına son verilmesini,
- Kadınların sürekli, güvenceli işlerde istihdam edilmesinin önündeki tüm engellerin kaldırılmasını, toplumsal cinsiyet eşitliğine duyarlı bütçe hakkının hayata geçirilmesini,
- Herkese güvenceli iş ve güvenli gelecek sağlanmasını,
- Ekonomik krizi derinleştiren tekçi, milliyetçi, şoven, inkarcı politikaların terk edilmesini, dışarıda ve cezaevlerinde başta tecrit olmak üzere insan hakları ihlallerine son verilmesini, Kürt sorununda barışçıl diyalogu esas alan demokratik yöntemlerin derhal devreye sokulmasını, bu çerçevede yeni bir anayasanın güncelleştirilmesini istiyoruz.
İnsanca bir yaşam mücadelemizin önündeki engelleri aşmanın tek yolunun emek karşıtı, sermaye dostu düzenin değişmesinden geçtiğini vurguluyoruz.
Hepimiz biliyoruz ki yüzünü sermayeye sırtını emekçilere dönen bu düzen kendiliğinden değişmeyecek.
Üzerimize çöken karanlık bulutları dağıtarak emeğin, barışın, kardeşliğin dünyasını yakınlaştıracak, laik, demokratik bir ülkeyi kuracak yegane güç bizleriz.
Emeğimizi hedef alan saldırıların dalga kıranı bizleriz. Emeğin birliği ve halkların kardeşliği için, bilimden yana, aydınlık bir gelecek için umut biziz.
Yeter ki, kol kola omuz omuza olalım. Yeter ki dünyanın en büyük ailesi olarak bizi bölmeyi, parçalamayı hedef alan oyunları boşa çıkaralım, birbirimize daha fazla kenetlenelim.
Yeter ki, yaşadığımız bu güzelim ülkeye özlenen baharı, beklenen aydınlığı getirmek için birlikte mücadele edelim.
Sözlerimi sonlandırırken özgürlük, demokrasi ve barış için yüreği çarpanlara, KESK’li tutsaklara buradan, emeğin kürsüsünden selam gönderiyoruz.
Selam olsun! Sabahın sahiplerine. Selam olsun bu havalarda sokaklarda mücadleyi umudu büyütenlere,
Sömürü, talan, yağma ve baskı düzenine kitap ile iş ile tırnak ile diş ile umut ile sevda ile düş ile direnenlere bin selam olsun!
Selam olsun!yurdun dört bir yanında işi için, ekmeği için, çocuklarına onurlu bir gelecek bırakmak için direnenlere.
Selam olsun, demokrasi ve barış için yola düşen düş yolcularına,
Selam olsun!Sendikal hak ve özgürlükler mücadelesi verdikleri için sorgusuz sualsiz işinden, ekmeğinden edilen, ihraç edilen, sürgün edilen, tutsak edilen kamu emekçileri mücadelesinin yüz akı KESK’lilere.
Hoşça kalın, umutla kalın, mücadele ile kalın… Serkeftin…
