Dorado’nun uzun zamandır ölüm tehditleri aldığı ve sendikasının bağlı bulunduğu konfederasyon CGT vasıtasıyla hükümetten birçok kez devlet koruması talep ettiği ancak bu talebin her defasında hükümetçe reddedildiği öğrenildi.
Cinayete ilişkin bir açıklama yapan Uluslar arası Sendikalar Konfederasyonu (ITUC) genel sekreteri Guy Ryder, Kolombiya hükümetinin uzun yıllardan bu yana süregiden sendikacı cinayetlerine ilişkin herhangi bir adım atmaktan bilerek kaçındığına işaret ederek “Kolombiyalı otoriteler ülkedeki sendikacıların can güvenliğini sağlamaya dönük acil adımlar atmak zorunda, defalarca uyarılarda bulunmamıza karşın henüz hiçbir işe yarar adım atılmış değil” sözlerini sarf etti.
Kolombiyalı kontrgerillalar
Kolombiya’da kontrgerilla örgütlerinin ciddi etkileri, FARC ve ELN’nin önemli bir örgütlü birikim sağlayarak, belirli toprak parçalarını istikrarlı biçimde ellerinde tutabildikleri 1970’lere kadar uzanıyor. 1970li yıllarda, özellikle büyük toprak sahipleri ve FARC’ın etkili olduğu bölgelerde yaşayan zenginlerin topraklarını, mülklerini ve kendilerini korumak amacıyla paralı askerler tutarak bunları silahlandırıyorlar. Özellikle kullanılmayan toprakları işgal ederek tarım yapan gerilla örgütlerinin nu girişimlerinin önlenmesi için kırsal alanlarda silahlı korucu grupları oluşturulmaya başlanıyor. 1980lere gelindiğinde bu silahlı birimler hükümetlerin FARC’a karşı düzensiz savaş yöntemlerini kullanmaya başlama amaçlarıyla çakışarak, kontrgerilla, devlet içinde kurumsal bir yapıya evirilmeye başlıyor. Böylece önceden muz ve kahve plantasyonlarını koruyan silahlı korucular, sonradan Kolombiya ordusuyla beraber hareket eden, ortak operasyonlar düzenleyen, yerel muhalif unsurlara baskı yapan ve yıldırma harekâtları düzenleyen bir yarı düzenli orduya dönüştü.
1980’lerin ortasında iyice güçlenen uyuşturucu kartelleri, FARC’ın kendilerine yönelik operasyonlarından korunabilmek ve özellikle sınırlardan güvenli uyuşturucu geçişini sağlayabilmek için kendi silahlı korucu gruplarını kurmaya ya da mevcut kontrgerillaları parayla tutmaya başladılar. Devletin yüksek kademelerinden bürokratlarla, eyalet valileriyle, polis şefleriyle, ordu komutanlarıyla ve komşu ülkelerin bazı bürokratlarıyla ilişkilerini iyice sağlamlaştıran, başta Medellin Karteli ve Cali Karteli olmak üzere uyuşturucu kartelleri, uyuşturucu ticaretlerini ve tarlalarını korumak için artık Kolombiya ordusu ve kontrgerillalarla birlikte çalışmaya başlıyorlar.
1990’lara gelindiğinde kontrol ettiği toprakları arttıran ve iyice güçlenerek toplumsal algıda meşru bir konum elde etmeye başlayan gerilla güçlerine karşı hükümetin ABD’li ve İngiliz danışmanları, bu karmaşık ilişkiler yapısını basitleştirerek tek bir birleşik ulusla güçte birleştirmeyi öneriyor ve uygulamaya başlıyorlar. İşte bugün AUC olarak bilinen ve finansmanını örtülü ABD yardımları ile uyuşturucu tacirlerinin sponsorluğundan alan örgüt, orduyla neredeyse iç içe geçmiş bir kontrgerilla kurumu. Öyle ki Kolombiya’nın bazı bölgelerinde askerler ve kontrgerillaların ortak kampları olduğu, ortak operasyonlar düzenledikleri, ortak bir ulaşım ve iletişim ağına sahip oldukları açıkça biliniyor. Son olarak 2006’da patlayan “para-politikacılar skandalı” da Uribe’nin partisinin birçok üst düzey yöneticisinin ve milletvekillerinin kontrgerillayla nasıl kucak kucağa bir ilişki içinde olduklarını bir kez daha ortaya çıkardı.
[Latinbilgi – S.T.] 14 haziran 2010